ندای وحی

لباسی برای آزادی بیشتر

تفسیر آیه شریفه:
ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَیبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ

آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛
و مایه هدایت پرهیزکاران است.
(البقرة/2)

زهی سجاده تقوا به یک ساغر نمی ‏ارزد

تقوا از ریشه «وقایه» و به معنای سپر است.

اصحاب پیامبر صلی ‏الله علیه و اله وسلم می ‏گفتند:

ائقینا برسول ‏الله

یعنی پیامبر صلی‏ الله علیه وآله وسلم در جنگ‏ها سپر
قرار می ‏گرفت که اگر آسیبی رسید او بجای ما آسیب ببیند،
و البته این به خوبی نشان می‏دهد که کسی که دل سپرده خدا باشد،
سپر بلای بندگان او نیز خواهد بود.

هر کو نظری دارد با یار کمان ابرو
باید که سپر باشد پیش همه پیکان‏ها

بنابراین، متقی از نظر واژه عربی یعنی کسی که سپر دارد
و در نگاه قرآن کریم به معنای کسی است که جامه دارد
آن هم جامه ‏ای که خیر و سعادت او را
در پی خواهد داشت.

و لباس التقوی ذلک خیر

قرآن کریم تقوا را به جامه و لباس و پوشش تشبیه می‏کند.
و جامه مایه آزادی انسان است، کسی که جامه بر تن ندارد
محدود به دهلیز و پستوی خانه می‏شود، حتی در خانه خود
آزاد نیست تا چه رسد به بازار و برزن.

کسی هم که جامه تقوا ندارد آزاد و رها نیست،
از این‏رو امام علی علیه ‏السلام فرمود:

عتق من کل ملکه
تقوا مایه آزادی است

یعنی بی ‏تقوایی محدودیت است.

و یادمان باشد که بعضی جامه‏ ها مثل تور، رقیق و نازک‏ اند و کسی که
چنین جامه ‏ای بر تن دارد، انگار که چیزی بر تن ندارد.

به کوی می‏ فروشانش به جامی بر نمی‏گیرند
زهی سجاده تقوا که یک ساغر نمی‏ارزد

و آنچه جامه تقوا را رقیق و فرسوده می ‏سازد گناه و آلودگی است.

من که شب‏‏ها ره تقوا زده‏ام با دف و چنگ
این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد