ندای وحی

آموزش پرتاب با نیزه

تفسیر آیه شریفه:
الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَیقِیمُونَ الصَّلَاةَ
وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ

(البقرة/3)

(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است‌]
ایمان می‌آورند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها
و مواهبی که به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.

زهی تصور باطل زهی خیال محال!

ورزشکارانی که پرش با نیزه را انجام می‏دهند ابتدا چند قدمی کوتاه
و بلند برداشته و آنگاه نیزه را در یک نقطه به زمین زده و به وسیله
آن بالا رفته و پرش می‏کنند و گرنه هر قدر هم نیرومند و قوی بوده
و در کار خود ورزیده و کار آزموده باشند امکان ندارد که در
هر مکانی نیزه به دست گرفته و در همانجا نیزه را
به زمین زده و بالا بروند.

و نماز چیزی شبیه همان نیزه و عمود است:

الصلاه عمود

و با کمک آن می‏توان اوج گرفت و بالا رفت و معراج کرد.

الصلاه معراج

به شرط آنکه پیش از آن قدمی و اقدامی و حرکتی از خود نشان دهیم،
یعنی مشکلی را حل کرده و گرهی را بگشاییم.

گفتم که دامنش به کف آرم زهی خیال
بی‏دست عشق دامن تو چون توان گرفت

و گرنه کسی که پیش از نماز دست به کار نشده و کاری مثبت
از خود نشان نداده باشد، اما با شنیدن اذان قامت بسته و به نماز
می ‏ایستد درست مثل کسی است که بدون گام زدن،
نیزه را زمین می‏زند تا بالا برود.

زهی تصور باطل زهی خیال محال!