تطبیق راهبردهای بسیجی در بیانات مقام معظم رهبری با آیات قرآن

قبل از همه!

أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ؛ آیا مردم را به نیکی فرمان می دهید و خودتان را فراموش می کنید؟ (بقره 44)

کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ؛ نزد خداوند بس منفور است این که چیزی بگویید که انجام نمی دهید. (صف 3)

در واقع، هر انسانی عدالت شخصی و نفسانی او، پشتوانة عدالت جمعی و منطقة تأثیر عدالت در زندگی اجتماعی است. نمی شود کسی در درون خود و در عمل شخصی خود. تقوا نداشته باشد، دچار هوای نفس و اسیر شیطان باشد، اما ادعا کند که می تواند در جامعه عدالت را اجرا کند. چنین چیزی ممکن نیست. هر کس بخواهد در محیط زندگی مردم منشأ عدالت بشود، اول باید در درون خود تقوای الهی را رعایت کند. 26 / 12 / 1379

انسانی که مراقب خود نیست و در عمل و کلام و زندگی شخصی خود دچار بی عدالتی و بی تقوایی است، نمی تواند در محیط جامعه منشأ عدالت اجتماعی باشد. 26 / 12 / 1379

فردا هم هستیم؟

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمْ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ بی گمان، کسانی که می گویند پروردگار ما، خداوند است، سپس پایداری کنند، فرشتگان بر آنها نازل می شوند (و می گویند) مترسید و اندوهگین مباشید... (فصلت، 30)

ربنا الله، یعنی اعتراف به عبودیت در مقابل خدا و تسلیم در مقابل او. این چیز خیلی بزرگی است، اما کافی نیست. وقتی می گوییم «ربنا الله» برای همین لحظه ای که می گوییم، خوب است، اما اگر ربنا الله را فراموش کردیم، ربنا الله امروز دیگر برای فردای ما کاری صورت نخواهد داد. لذا می فرماید «ثم استقاموا»؛ پایداری و استقامت کنند و در راه باقی بمانند. 17/7/1381.

در راه

یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ؛ ... در راه خدا جهاد می کنند و از ملامت هیچ ملامت گری نمی هراسند. (مائده54)

وَمَنْ یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا؛ هر کس در راه خدا بجنگد آنگاه کشته شود یا پیروز شود، به زودی به او پاداشی عظیم می بخشیم. (نساء 74)

همچنان که گفتم، خودسازی لازم است و بصیرت را هم باید روز به روز بیشتر کنید و وقتی بصیرت انسان زیاد شد، استقامت و پایداری هرگز تمام نمی شود؛ وسوسة وسوسه کنندگان و شکلک درآوردن دشمن عاجز، انسان را از میدان خارج نمی کند. 16/2/80

وقتی انسان ترس نداشت، جری تر و با قدرت بیشتر و روحیه بهتر در این راه پیش می رود و به هدف نزدیک تر می شود. انسان وقتی حزن و اندوه ندارد، به خاطر این است که چیزی را از دست نمی دهد؛ اولاً موفقیت های این راه زیاد است. ثانیاً اگر انسان چیزی را هم از دست بدهد، چون در راه وظیفه و انجام تکلیف الهی است، وجدانش آسوده است.