امام صادق (ع) فرمود:

«ایّاکم و مجالسة الملوک و ابناء الدّنیا، ففی ذلک ذهاب دینکم، و یعقّبکم نفاقاً و ذالک داء دویّ لا شفاء له. و یورث قساوة القلب و یسلبکم الخشوع. و علیکم بالأشکال من النّاس و الاوساط من النّاس فعندهم تجدون معادن الجواهر».(2)

از هم نشینی با شاهان و دنیا زدگان دوری گزینید زیرا در این مجالست، دین شما از دست می رود، نفاق و دورویی (که دردی بی درمان است) دامنگیر شما می شود، سنگدلی و سلب خشوع شما را می گیرد. بر شما باد که با همنوعان مانند خودتان رفت و آمد کنید زیرا معدنهای گرانبها در میان این گونه مردم است.

همانگونه که روشن است این بیان نورانی شامل «هشدار» و «هدایت» است، امام صادق(ع) با تعبیر «ایاکم» اعلام خطر فرموده و با تعبیر «علیکم» راه درست را نموده است و این خود آموزش روشن تربیتی آن بزرگوار و همه امامان نیز هست که اگر از چیزی و یا کاری نهی می کنند، راه برون رفت را نیز نشان می دهند.

گر ببندد راه یک پستان بر او

می گشاید راه صد بستان بر او

این سیره و روش تربیتی را امامان از قرآن مجید آموخته اند که در قرآن هر جا از کار و روش ناهنجار و ناشایستی نهی شده است، راه درست و سالم نیز پیشنهاد و ارائه گردیده است.

در مثل، در داستان حضرت لوط و مردم بی ادب و بی فرهنگ زمان او که به گناه زشت و غیر انسانی هم جنس بازی گرفتار شده بودند و این رخداد اجتماعی به حالت یک بحران و فاجعه اجتماعی در آمده بود، آن حضرت به آنان فرمود:

«قال یا قوم هؤلاء بناتی هنّ اطهر لکم»(3)

گفت ای قوم من! اینها دختران منند(که می توانید با آنان ازدواج کنید) آنها برای شما پاکترند.