پاسخ: زن و مرد مكمل هم ديگرند و اساساً خداوند حكيم انسان را به گونه اى آفريده كه بدون همسر ناقص است، جنس مذكر و مؤنث از نظر روحى و جسمى به يك ديگر نيازمندند و اين قانون نظام آفرينش بوده و بر كل هستى حاكم است. قرآن كريم زن و مرد را «لباس» يك ديگر مى داند و مى فرمايد: (هُنَّ لِباسٌ لَكُم واَنتُم لِباسٌ لَهُنَّ؛[12]زنان لباس شما مردانند و شما مردان لباس زنهاييد.)«ازدواج» محصول و ره آوردهاى فراوانى دارد كه گوشه اى از آن ها تعهد در برابر خانواده، تكامل و رشد شخصيت، آرامش بخشى، تداوم نسل، ارضاى غريزه جنسى و ... مى باشد. بعد از ازدواج، شخصيت انسان به يك شخصيت مسؤليت پذير تبديل مى شود و خود را به شدت مسئول حفظ همسر و آبروى خانواده و تأمين وسايل زندگى فرزندان آينده مى بيند، و به همين دليل تمام هوش و ابتكار و استعداد خود را به كار مى گيرد.شهيد مطهرى(رحمه الله) درباره حكمت و فلسفه ازدواج مى گويد: «يك خصائص اخلاقى هست كه انسان جز در مكتب تشكيل خانواده نمى تواند آن ها را كسب كند، تشكيل خانواده يعنى يك نوع علاقه مند شدن به سرنوشت ديگران ...، اخلاقيون و رياضت كش ها كه اين دوران را نگذرانده اند تا آخر عمر يك نوع خامى و يك نوع نپختگى در آن ها وجود داشته است ...و يكى از علل اين كه در اسلام ازدواج يك امر مقدس و يك عبادت تلقى شده است همين است ...ازدواج نخستين مرحله خروج از خود طبيعى فردى، و توسعه پيدا كردن شخصيت انسان است.»[13]ازدواج براى مرد و زن تا مادامى كه به گناه آلوده نشود امر واجبى نيست، ولى مستحب مؤكّد است و شريعت اسلامى بسيار بر آن تأكيد كرده است.