در مورد ريشه‌ي تاريخي کربلا و اين‌که چه شد جريانات صدر اسلام به حادثه کربلا منجر شد، از زبان امامان معصومh و يا ياران و اطرافيان حضرت اباعبدالله(ع) نکاتي مطرح شده که موضوع را بسيار حساس مي‌کند. از جمله اين‌که: فرداي روز عاشورا همه‌ي آن‌هايي كه براي يزيد خطرناك بودند كشته شدند، يك جوان مريض و نحيفي مانده است به نام حضرت‌ سجاّد(ع) كه فكر مي‌كردند تا فردا زنده نباشد وگرنه حضرت را هم شهيد مي‌کردند، و تعدادي زن و كودك خردسال. حال حضرت زينبi بالاي سر بدن تكه‌تكه شده‌ي برادرش قرار دارد جمله‌اي مي‌گويد كه در آن جمله جايگاه تاريخي کربلا مشخص مي‌شود. خطاب به برادرش عرض مي‌کند: «بِاَبِي، اَلْمَقْتُولُ بِيَوْم‌‌ الْجُمُعَه، اَوِالْاِثْنَيْن؟»؛[1] پدرم فدايت، تو كشته‌ي روز جمعه‌اي يا روز دوشنبه؟

شهادت حضرت اباعبدالله(ع) روز جمعه دهم محرم سال 61 هجري بوده است، ولي چرا حضرت زينبi روز دوشنبه را به ميان مي‌آورند؟ حضرت امام رضا(ع) در مورد روز دوشنبه مي‌فرمايند: «...وَ يَوْمُ الْإِثْنَيْنِ يَوْمُ نَحْسٍ قَبَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ نَبِيَّهُ وَ مَا أُصِيبَ آلُ مُحَمَّدٍ إِلَّا فِي يَوْمِ الْإِثْنَيْنِ فَتَشَأَّمْنَا بِهِ وَ تَبَرَّكَ بِهِ عَدُوُّنَا وَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ قُتِلَ الْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ»؛[2]

دوشنبه روزى نحسى است كه خدا در آن روز پيامبر خود را قبض روح كرد. آل محمّدf دچار مصيبت نشدند مگر در روز دوشنبه. لذا ما آن را شوم مى‏دانيم. ولى دشمنان ما به آن تبرك مي‌جويند و روز عاشورا حسين«صلواة‌الله‌عليه» به قتل رسيد.

روز دوشنبه روز سقيفه است، روزي كه مسير اسلام از حاکميت امامي معصوم به حاکم‌کردن انساني غير معصوم تغيير جهت داد. روز دوشنبه 28


1 - مرحوم علامه ميرزا ابوالفضل تهراني در صفحه 209 از کتاب «شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور» روايت را اين‌طور نقل مي‌کند که؛ «المقتول في يوم الجمعه او الاثنين». 

2- الكافي، ج ‏4، ص 147