نالههاي فاطمه (سلاماللهعليها) بر مظلوميت علي (عليهالسلام)

نالههاي فاطمه (سلاماللهعليها) بر مظلوميت علي (عليهالسلام)
عن
ابي جعفر (عليهالسلام): « والله لو نشرت شعرها ماتوا طراً »مصيبت فاطمه (س) بر
عرشيان و فرشيان جانسوز است ولي فاطمه خود را فراموش كرده بود و فقط به فكر علي
(عليهالسلام) بود و با اينكه در راه ولايت جان خود را داد ولي پيوسته بر مظلوميت
علي (عليهالسلام) ميگريست. حضرت صادق ميفرمايند: چون وفات فاطمه نزديك شد،
گريست! اميرالمؤمنين علي (عليهالسلام) فرمود: سرورم چرا گريه ميكني؟ عرض كرد: بر
مظلوميت تو و مصائبي كه بعد از من به تو ميرسد ميگريم ... .فاطمه (عليهاالسلام)
فقط اينجا نگريست، بلكه در مسجد رسول الله هم وقتي دستان حق را بسته ديد نالهاي
زد كه همه ذرات عالم از آن نالهي جانسوز تا قيامت در آتش حسرت خواهد سوخت كه چرا
نتوانستند آن بانوي مظلومه را ياري كند.فاطمه مجروح و مصدوم بود از ضرب سيلي آن
ملعون، چشمان مباركش ياراي ديدن نداشت،ولي وقتي ديد دستان حق را بسته وبه مسجد ميكشند
به هر نحوي بود خود را به مسجد رساند. فاطمه تنها نبود، لباس پيامبر را بر سر
نهاده بود و دستانش را به شانههاي امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام) نهاده
بود، چون به مسجد آمد فرمود: ما لي و لك يا ابابكر...ابي بكر چرا دست از ستم به
خاندان نبوت بر نميداري،آيا قصد يتيم كردن فرزندانم را به سر داري؟ به خدا قسم
اگر كوچكترين جسارتي به علي (عليهالسلام) شود موهاي خود را پريشان نموده و از خدا
ميخواهم عذابش را بر شما نازل كند... .از خشم و سوز دل فاطمه خدايش به خشم آمد،آثار
بلا ظاهر شد، سلمان گويد: نزديك فاطمه بودم سوگند به خدا ديدم كه ديوارهاي مسجد
رسول الله از زمين جدا شد، از نالهي فاطمه لرزه به هستي افتاد.
همه ذرات عالم فرمانبردار فاطمه است، اگر فاطمه نفرين ميكرد همه نابود ميشد. و
احدي از آنان باقي نميماند، ولي فاطمه رحمة العالمين است. گرچه صبرش تمام شده بود
ولي دم از نفرين فرو بست تا مبادا بلا دامنگير بي گناهان شود.