جامعيت دين به دو گونه بررسي شده است: 1- جامعيت قرآن؛ 2- جامعيت منابع دين. گروهي از انديشمندان اسلامي جامعيت دين را همان جامعيت قرآن دانسته‏اند و براي بيان جامعيت قرآن به آيات استناد كرده‏اند: 1- آيه‏اي كه تبيين بودن قرآن را مطرح كرده است: "يوم نَبعثُ في كُلّ اُمةٍ شهيداً عليهم مّن أنفسهم و جئنابك شهيداً علي هؤلاء و نزّلنا عليك الكتب تبياناً لكلّ شي‏ء و هدي و رحمة و بُشري للمُسلمين"(9) "(به ياد آوريد) روزي را كه از هر امتي، گواهي از خودشان بر آنها بر مي‏انگيزيم و تو را گواه بر آنان قرار مي‏دهيم. و ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز، و مايه هدايت و رحمت و بشارت براي مسلمانان است. طبق اين آيه، هدف از نزول قرآن روشنگري است يعني قرآن بيانگر و روشنگر همه امور است كه نظر صحيح آن است كه قرآن بيانگر همه مسايل مربوط به هدايت انسان است.