أهمیّت نماز

«وَأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّـیِّئَاتِ ذَلِکَ ذِکْرَى لِلذَّاکِرِینَ»

سوره الهود/۱۱۴

در روایاتی که ذیل آیه مورد بحث از پیامبر(ص) و ائمّه معصومین(ص) نقل شده است، تعبیراتی دیده می شود که از أهمیّت نماز در مکتب اسلام پرده بر می دارد.

علی(ع) در روایتی فرموده است: « با رسول خدا(ص) در مسجد در إنتظار نماز بودیم که مردی برخاست و عرض کرد: ای رسول خدا، من گناهی کرده ام. پیامبر(ص) از از روی برگرداند. هنگامی که نماز تمام شد، همان مرد برخاست و سخن اوّل را تکرار کرد.

پیامبر(ص) فرمود: آیا با ما این نماز را انجام ندادی و برای آن به خوبی وضو نگرفتی؟

عرض کرد: آری. فرمود: این کفّاره گناه توست.

جای تردید نیست که هرگاه نماز با شرایطش انجام شود، پیوندهای ایمانی انسان را با خدا چنان محکم می سازد که آلودگیها و آثار گناه را از دل و جان او شست و شو می دهد.

نماز انسان را در برابر گناه بیمه می کند و زنگار گناه را از آیینۀ دل او می زداید، نماز ملکات عالی انسانی را در أعماق جان بشر می رویاند، نماز إراده را قوی و قلب را پاک و روح را تطهیر می کند. به این ترتیب نماز چنانچه به صورت جسم بی روح نباشد، مکتب عالی تربیت است.

توضیحات بیشتر در مورد این آیه شریفه را در لینک زیر مشاهده کنید :