صفات ویژه بندگان خاص خدا (بخش دوم)

«وَعِبَادُ الرَّحْمَانِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمْ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا»

الفرقان/۶۳

دومین وصف عباد الحمن حلم و برد باری است چنانچه قرآن در ادامۀ همین آیه می فرماید:

« وَإِذَا خَاطَبَهُمْ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامً»

(و هنگامی که جاهلان آنها را مورد خطاب قرار می دهند و به جهل و جدال و سخنان زشت می پردازند، در پاسخ آنها «سلام» می گویند)

سلامی که نشانۀ بی اعتنائی، توأم با بزرگواری است، نه سلامی که ناشی از ضعف باشد.

سلامی که دلیل عدم مقابله به مثل، در برابر جاهلان و سبک مغزان است.

سلام وداع گفتن با سخنان بی رویۀ آنها، نه سلام تحیت، که نشانۀ محبت و پیوند دوستی است، خلاصه سلامی که نشانۀ حلم، برد باری و بزرگواری است.

آری، یکی دیگر از پدیده های با عظمت روحی آنها تحمل و حوصله است که: بدون آن، هیچ انسانی راه دشوار، پر فراز و نشیب عبودیت و بندگی خدا را طی نخواهد کرد، مخصوصاً در جوامعی که افراد فاسد، مفسد و جاهل و نادان در آن فراوان است.

–

–

منبع: تفسیر نمونه،جلد پانزدهم