ندای وحی

خداوند در قرآن می فرماید: «مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَکَّلْ عَلَي اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدْراً [طلاق/2، 3] و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می دهد و هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امرش را می کند خداوند فرمان خود را به انجام می رساند و خدا برای هر چیزی اندازه ای قرار داده است!»
لذا انسان باید اولا اعتقاد و اعتماد به پشتیبانی خداوند پیدا کند و بداند همه کاره اوست همانطور که خود خداوند در قرآن می فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ [فاطر/15] اى مردم شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بى ‏نياز ستوده است.» یعنی شما از خودتان چیزی ندارید. ثانیا اگر اعتماد به خداوند پیدا کردیم همانطور که فرد بازاری و موسسه مالی اعتباری برای خود شرایطی دارد شرط خداوند در کمک به انسان و دستگیری از او تقوا پیشه کردن است و تقوا چیزی جز عمل به واجبات و ترک منهیات نیست. به عنوان نمونه وقتی حضرت یوسف(علیه السلام) با اعتماد به خدا و عمل به شرایط و تقوای الهی، انجام گناه را ترک کرد، خداوند نیز در قبال این کار دوکار برای او انجام داد 1ـ هفت در بسته را که زلیخا از قبل قفل کرده بود، برای یوسف باز کرد 2ـ کودک در گهواره را برای شهادت دادن به نفع یوسف به حرف آورد.[2] و این می‌شود مصداق بارز یرزقنی من حیث لایحتسب.
«قرآن مجيد نجات يوسف را از اين گرداب خطرناك كه همسر عزيز بر سر راه او ايجاد كرده بود به خدا نسبت مى‏‌دهد و مى‏‌گويد ما سوء و فحشاء را از يوسف بر طرف ساختيم. ولى با توجه به جمله بعد كه مى‏‌گويد او از بندگان مخلص ما بود اين حقيقت روشن مى‏‌شود كه خداوند بندگان مخلص خود را هرگز در اين لحظات بحرانى تنها نمى‏‌گذارد، و كمكهاى معنوى خود را از آنان دريغ نمى‏‌دارد، بلكه با الطاف خفيه خود و مددهاى غيبى كه توصيف آن با هيچ بيانى ممكن نيست، بندگان خود را حفظ مى‏‌كند و اين در واقع پاداشى است كه خداى بزرگ به اين گونه بندگان مى‏‌بخشد، پاداش پاكى و تقوا و اخلاص.» [3]

پی نوشت:
[1]. «يا أباذر لو أن الناس كلهم أخذوا بهذه الآية لكفتهم‏ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً. وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‏»، فيض كاشانى، محمد محسن، الوافي، كتابخانه امام أمير المؤمنين على عليه السلام - اصفهان، چاپ اول، 1406 ق، ج26، ص196.
[2]. آیات24 تا 29 سوره یوسف.
[3]. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران‏، چاپ اول،  1374 ش، ج9، ص377.