ندای وحی

خودت را از یاد مبر
أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبرِِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُم (بقره: 44)
آیا مردم را به نیکوکاری امر می کند و خودتان را فراموش کرده اید؟!

ممكن است تو خيلي وقت­ها برادر و خواهرت را نصيحت كني، چه كار خوبي، هميشه اين كار را بكن! حتي مي­تواني دوستانت را هم نصيحت كني. اگر كار بدي كردند بگو: اين كار بدي است خدا خوشش نمي­آيد، ديگر اين كار را نكنيد و وقتي كار خوبي انجام دادند به آنها بگو: كارتون حرف نداره! چه دوستاي خوبي! چه داداش خوبي! چه خواهر ماهي!
ولي بعضي وقت­ها نصيحت­هاي ما اثري ندارد. مي­داني چرا؟ چون خود ما به آنچه مي­گوييم عمل نمي­كنيم!
هي به اين و آن مي­گوييم: اين كار را بكنند، اين كار را نكنند، اين كار خوبي است، اين كار بدي است، چرا اين كار را كردي؟! نبايد اون كار را مي­كردي؟! بشين! پاشو! بيا! نيا! بخور! نخور! بخواب! نخواب! چقدر مي­خوابي؟! چقدر مي­خوري؟! چقدر حرف مي­زني؟! دست نزن! برو كنار! داد نزن! دهنت را ببند! بچه بد! شيطوني نكن! ...
بابا بسه ديگه، طرف خفه شد! اين­قدر كه به ديگران، بكن و نكن مي­گويي، كمي هم به خودت بگو! هر بار كه ديگران را نصيحت مي­كني بايد دو بار خودت را نصيحت كني!
با گفتن، مردم یاد می گیرند؛ ولی با عمل، مردم تربیت می شوند. وقتی به اطرافیانت مطلب خوبی را می گویی آنها اگر آن را ندانند یاد گرفته و اگر یاد داشته باشند برایشان یادآوری می شود. اتفاق دیگری نمی افتد. ولی وقتی از تو کار خوبی را می بینند, این طور نیست که فقط یاد بگیرند بلکه تربیت می شوند. تربیت یعنی تغییر کردن شوق و علاقه.
اگر تربیت مثبت باشد شوق به کارهای خوب ایجاد می شود و اگر تربیت منفی باشد, شوق به کارهای بد به وجود می آید.
هدف از همه موعظه کردنها و امر به معروف کردنها و این همه حرف زدنها این است که افراد تربیت مثبت شوند. یعنی شوق در میل به خوب بودن در آنها ایجاد شود.
وقتی اطرافیانت تو را ببینند که اصلا دروغ نمی گویی و یا اصلا حرف بد نمی زنی و یا اصلا پدر و مادرت را آزار نمی دهی آنوقت اگر با یک جمله ساده به دیگری تذکر بدهی که دروغ نگو! حرف زشت نزن! گوش به حرف والدینت بده! آن دیگری سریع قبول می کند.
ولی اگر خدای نکرده اگر تو این گونه نباشی و از طرفی هم مدام به اطرافیانت تذکر می دهی و هدف را هم این می گویی که می خواهم آنها را تربیت کنم خب دیگر نمی شود مطمئن بود تا واقعا در پی تربیت آنهایی. بیشتر به نظر می رسد تو می خواهی با این موعظه کردنهایت خودت را مطرح کنی و بگویی من آدم خوبی هستم من به فکر شمایم خب اگر به فکر بقیه هستی چرا به فکر خودت نیستی؟! مگر خودت را دوست نداری؟!
خدایا شیطان من را فریب می دهد, مدام این کار را می کند!
خدایا می خواهم من را مردم بیشتر به کارهای خوب بشناسند تا به حرفهای خوب!
خدایا کمک می کنی؟ حتما کمکم خواهی کرد! من باور دارم!