ندای وحی

خدایا خیلی دوستت دارم
الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ (بقره: 165)
آنانی که خدا را باور دارند محبتشان به خداوند زیاد است!

«دوست داشتن» اولين تجربه هر انساني در زندگي است.
وقتي به دنيا آمدي مادرت را خيلي دوست داشتي، كافي بود كمي مادرت تو را تنها بگذارد، آن وقت مدام گريه مي­كردي. وقتي از خواب بلند مي­شدي، اگر مادرت كنارت نبود باز گريه مي­كردي.
كم كم كه پدرت را شناختي وقتي او از خانه مي­رفت، گريه مي­كردي و مي­گفتي: «منم ميام، من را هم با خودت ببر».
وقتي غريبه­ها مي­خواستند تو را ببوسند و يا بغلت كنند، خيلي وقت­ها وحشت مي­كردي و باز گريه مي­كردي.
خلاصه خيلي از گريه­هاي تو به خاطر همين دوست داشتن­ها بود. بعد كه بزرگتر شدي، دوستاني پيدا كردي، وقتي مادرت مي­گفت: «امروز قرار است خاله­ات به منزل ما بيايد» مي پرسيدي: «علي هم مياد؟» منظورت پسر خاله­ات بود. خيلي دوست داشتي با او بازي كني.
بعدها كه بزرگتر شوي، نسبت به همسرت و فرزندانت نيز اين چنين احساسي خواهي داشت. اصلا دوستي و محبت همه زندگي آدم­ها را تشكيل مي­دهد.
اصلا مي­داني چرا مادرت و بعد پدرت اين­قدر به توجه دارند؟
تو وقتي به دنيا آمدي خيلي ضعيف بودي، اگر كسي مواظبت نبود، اصلا فرصت پيدا نمي­كردي بزرگ شوي. خدا قلب مادرت را برايت مهربان كرد. خدا كاري كرد كه پدرت با همه مشكلات زندگي دست و پنجه نرم كند تا تو زندگي راحتي داشته باشي.
البته خدا خيلي بيشتر از اين­ها به تو لطف داشته، مثلا همين صورت قشنگي كه داري، تا حالا فكر كردي چه ريزه­كاري­هايي خداوند روي صورت بكار برده است؟
برو مقابل آينه بايست و به صورتت نگاه كن! ...
به ابروهاي سياهت نگاه كن! مثل سايه­بان نمي­گذارد آفتاب چشمانت را اذيت كند. به مژه­هايت نگاه كن!، نمي­گذارد گرد و غبار داخل چشمانت شود. به پلك­هايت نگاه كن! مثل برف پاك كن­، مدام چشمان قشنگت را تميز مي­كند. و بعد ببين اگر ابرو و مژه نمي­داشتي، چقدر زشت بودي! و يا اگر ابروهايت سياه نبودند، چقدر خورشيد چشمانت را مي­زد!
اگر چيزهايي را كه خدا به تو داده است خوب بشناسي، مي­بيني كه بيشترين توجه را خدا به تو دارد. تازه ديگران را هم خدا واداشته تا به تو توجه كنند.
ايمان يعني آرامش. كساني كه به خدا ايمان دارند، وقتي مي­بينند چقدر خداي خوب و مهرباني دارند، ديگر احساس تنهايي نمي­كنند، نمي ترسند، افسرده نمي­شوند، آرامش را به خوبي احساس مي كنند. دلشان پر مي­شود از محبت او.
خوشا به حالشان، خوشا به حال تو كه در اول نوجواني، آفتاب ايمان، به همه جاي قلبت سرك كشيده و تو پر از نور شدي، پر از نور.
قدر خودت را بدان! براي ما هم دعا كن!