ندای وحی

تجاوزگری!
لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ (بقره: 190)
به حقوق یکدیگر تجاوز نکنید زیرا خداوند تجاوزکاران را دوست ندارد!

تو، من، همه مردم، همه حيوانات و گياهان اصلا همه چيز، حتي خدا، داراي حقوقي هستند.
وقتي مي­گويند فلاني داراي حقوقي است يعني ديگران موظف هستند كه چيزهايي را در باره او رعايت كنند. مثلا:
اگر بدون جهت شاخه درختي را بشكند حقوق درخت را رعايت نكرده است.
و يا اگر مواظب آب و غذاي حيوانات خانگي نباشد و يا وقتي مي­خواهد روي اسب يا الاغ بار بگذارد، بيش از توانش اين كار را بكند.
به طور كلي آزار دادن حيوانات كار بسيار زشتي است زيرا آزار دادن حيوانات ناديده گرفتن حقوق آن­ها است.
تهمت زدن، مسخره كردن، بدگويي نمودن، زير پا گذاشتن قول و قرارها، تراساندن، استفاده بدون اجازه از اموال ديگران ... همه نمونه­هايي از رعايت نكردن حقوق مردم است.
در ميان عموم مردم، معلمين ما، دوستان ما، خويشان ما، خواهر و برادر ما، پدر و مادر ما و از همه مهمتر خداوند و پيامبران و امامان و عالمان ديني از حقوق بيشتري برخوردار هستند. يعني همان نمونه­هايي كه براي حقوق مردم گفتيم، درباره این افراد بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرد.
خلاصه اين كه اگر حقوق مخلوقات خداوند و حقوق خود خداوند رعايت نشود، ما هم مي­شويم جزء تجاوزگران. يعني كساني كه از حريم و خط قرمز انسان­ها عبور مي­كنند.
یکی از بهانه هایی که غالبا برای تجاوز به حقوق دیگران آورده می شود این است که: «دیگران هم حق من را خورده اند!» پاسخ این بهانه این است که: هر کسی باید از همان کسی که حقش را خورده است حقش را بگیرد, نه از دیگران؛ دیگران چه تقصیری دارند؟! بسیاری از آدمها که در کودکی محبت ندیده اند انتقام آن را می خواهند از همه افراد جامعه اشان بگیرند! خب بقیه چه گناهی دارند؟! یا مثلا فردی از یک صنف مثلا از صنف دکترها و یا روحانیون و یا راننده ها و یا یک کارمند دولت حقی از او را خورده اند حالا با همه افراد آن صنف لج شده و می خواهد با همه بد تا کند و به حقوق آنها تجاوز نماید!
در گرفتن حق باید انصاف داشت. و الا سنگ روی سنگ بند نمی شود, هرکسی باید تاوان گناهِ نکرده را پس بدهد.
اگر کسی نتوانست حقش را بگیرد نباید خود را به آب و آتش بزند که حتما این کار را بکند. گرفتن حق, ارزش این همه سختی کشیدن را ندارد. انسان می تواند آن را حواله به روز قیامت بدهد. شاید هم بهتر باشد از ابتدا حقش را ببخشد.
البته بخشیدن حق درموردی است که قدرت گرفتن آن را داشته باشد. بخشیدن در جایی که نمی تواند نبخشد, نامش بخشش نیست بیشتر عجز و ترس است.
ببخش! تا خداوند هم از حق خودش درباره تو بگذرد!
ببخش! تا دیگران هم از حق خودشان بگذرند!