این حدیث به خوبى نشان مى دهد: «صمد» مفهوم بسیار جامع و وسیعى دارد، که هر گونه صفات مخلوقات را از ساحت مقدّسش نفى مى کند; چرا که اسم هاى مشخص و محدود، و همچنین جسمیّت، رنگ، بو، مکان، سکون، حرکت، کیفیت، حد، حدود و مانند اینها، همه از صفات ممکنات و مخلوقات است، بلکه غالباً اوصاف جهان ماده است و مى دانیم: خداوند از همه اینها برتر و بالاتر است.(1)

 

1. تفسیر نمونه، جلد 27، صفحه 473.