ندای وحی

بهشت نقد برای باغبانها

تفسیر آیه شریفه:
الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَیقِیمُونَ الصَّلَاةَ
وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ
(البقرة/3)

(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است‌]
ایمان می‌آورند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها
و مواهبی که به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.

من که امروزم بهشت نقد حاصل می‏شود...
بعضی باغ بین ‏اند، یعنی تنها باغ را دیده و شاخه‏ ها و برگ‏ها و میوه‏ ها
را می‏ بینند ولی پاره ‏ای باغبانند و ریشه ‏های پنهان و ناپیدا را
نیز از نظر دور نمی‏ دارند، بلکه توجه آنان بیشتر
به ریشه‏ هاست و هر چه به ریشه ‏ها بهتر
و بیشتر پرداخته شود،
درختان نیز سبز و خرم ‏تراند.

و این جهان چیزی شبیه به درخت است.

این جهان همچون درخت است ای کرام

و خدا ریشه این درخت است.

پس کسانی که به این ریشه که به ظاهر ناپیداست ایمان و باور
دارند همچون باغبانی که آب پاک نثار ریشه می‏کند، اعمال پاک خود
را تقدیم به بارگاه او می‏کنند و اینجاست که دنیایی سبز و آباد
به دست آورده و در همین‏جا بساط
بهشت خود را پهن می‏کنند.

و کسی که به خدا باور و توجه ندارد
دنیایی خشک و بی‏روح خواهد داشت.

و اگر می‏ بینی کسی بی ‏آنکه به خداوند باور و ایمان
داشته باشد دنیایی سبز و شاد و با نشاط دارد.

بپذیر که دنیای او از جنس درخت مصنوعی است
که طراوت و نشاطی با خود به همراه ندارد،
و نه از میوه ‏اش می ‏توان نیرو یافت، و نه
فضا را لطیف و زنده می‏ سازد.

حال اینکه چه کسانی باور به غیب دارند
و چه کسانی نه، در این آیه یاد می‏کند
و از کسانی سخن می ‏رود که به غیب ایمان دارند،
و می‏گوید:
تنها اهل تقوا به چنین باوری دست می ‏یابند.

الّذین یومنون بالغیب

اهل تقوا کسانی می ‏باشند که به غیب و پشت صحنه
این عالم باور داشته و معتقدند. و اساساً همین باور
و اعتقاد آنها را اهل تقوا و پرهیز کرده است.

یک کودک چرا نسبت به آتش تقوا پیشه کرده
و پرهیز می‏ کند زیرا سوزش و
سوزندگی آن را باور دارد.